مژگان مظهری

این آزمایش، به منظور بررسی اثر ریزجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس و پروبیوتیک (لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس) ریزپوشانی شده بر عملکرد رشد، متابولیتهای خونی، کیفیت گوشت و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجه های گوشتی تحت شرایط دمایی بالا و در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 10 پرنده در هر پن انجام شد. تیمارها شامل جیره ذرت- سویا به عنوان جیره پایه (شاهد)، جیره پایه حاوی 02/0 درصد پروبیوتیک، جیره پایه حاوی یک درصد پودر اسپیرولینا، جیره پایه حاوی 02/0 درصد پروبیوتیک و یک درصد پودر اسپیرولینا، جیره پایه حاوی 02/0 درصد پروبیوتیک ریزپوشانی شده و جیره پایه حاوی 02/0 درصد پروبیوتیک و یک درصد پودر اسپیرولینا ریزپوشانی شده بودند. از 25 روزگی پرنده ها به مدت هشت ساعت در روز از ساعت نه صبح تا پنج بعد از ظهر در معرض دمای 2±34 درجه سانتی‏گراد قرار گرفتند. صفات عملکردی شامل میزان مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی به صورت دوره ای اندازه گیری شدند. در پایان آزمایش (42 روزگی)، از هر تکرار دو پرنده با وزن نزدیک به میانگین گروه انتخاب و پس از خونگیری از ورید بال، کشتار و صفات مربوط به لاشه، کیفیت گوشت و جمعیت میکروبی ایلئوم جوجه های گوشتی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد پرندگانی که جیره حاوی پروبیوتیک به همراه ریزجلبک دریافت کردند مصرف خوراک و افزایش وزن بیشتری در مقایسه با پرندگان شاهد داشتند (P≤0.05). ضریب تبدیل خوراک در همه گروه های آزمایش در مقایسه با تیمار شاهد کاهش یافت (P≤0.05). کمترین میزان کلسترول و بیشترین میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و تعداد گلبول های سفید در گروه پروبیوتیک به همراه ریزجلبک در مقایسه با گروه شاهد بود. بیشترین درصد لنفوسیت در گروه های ریزجلبک، پروبیوتیک به همراه ریزجلبک و پروبیوتیک به همراه ریزجلبک ریزپوشانی بود (P≤0.05). اثر تیمارها بر کیفیت گوشت شامل شاخص های ظرفیت نگهداری آب، افت پخت، افت خونابه و غلظت تیوباربیتوریک اسید معنی دار بود (P≤0.05)، اما بر رطوبت و pH معنی دار نبود (P≥0.05). به طوری که کمترین ظرفیت نگهداری آب و بیشترین میزان افت پخت، افت خونابه و تیوباربیتوریک اسید در گروه شاهد مشاهده گردید. در خصوص جمعیت میکروبی ایلئوم، کمترین جمعیت باکتری های لاکتوباسیل و بیشترین جمعیت باکتری های اشرشیاکولی در گروه شاهد مشاهده شد (P≤0.05). بنابر نتا