محمد مقصودی

پایش سلامت سازه، طریقه ای در جهت تامین اطلاعات دقیق و به لحظه مرتبط با شرایط و کارایی سازه می باشد که متشکل است از برداشت اطلاعات به صورت دوره ای یا پیوسته که برای کوتاه مدت و یا بلند مدت صورت می پذیرد. اطلاعات جمع آوری شده از پایش که معمولا برای برنامه ریزی و طراحی نگهداری استفاده می شوند، ایمنی و قابلیت اطمینان را افزایش و عدم قطعیت ها را کاهش می دهد[1]. سازه ها در مدت زمان طولانی تحت تاثیر عوامل مخرب قرار می گیرند. این عوامل به شکل های طبیعی و غیر طبیعی بر سازه اثر می گذارد. عوامل طبیعی از قبیل زلزله، باد و ... و عوامل غیرطبیعی شامل انفجار، ضربه و ... تاثیر مخربی بر بروی سازه دارند. این اثرات مخرب گاهی بر روی سطح خارجی سازه ظاهر می شوند که ترمیم و بازسازی آن به وسیله بازرسی چشمی ممکن می باشد ولی گاهی این اثرات مخرب درون سازه رخ می دهد یا بنا به شرایط هندسی سازه قابل مشاهده به وسیله بازرسی چشمی نمی باشند. بنابراین در چنین حالاتی تشخیص محل خسارت و همچنین شدت آسیب وارد شده به سازه امری دشوار است که نیاز به انجام مطالعات و آزمایش دارد. بسیاری از سازه های از جمله سدها، پل ها، راه آهن و ساختمان های مهم به عنوان زیر ساخت های عمرانی کشورها در صورتی که به صورت مستمر مورد پایش قرار گرفته و به موقع خسارت و آسیب های وارده به آن ه، تشخیص داده شده و مورد تحلیل قرار گرفته و جهت مقاوم سازی و ایمن سازی آن اقدام گردد قادر خواهند بود برای مدت طولانی به صورت مستمر مورد بهره برداری قرار گیرند.