محمد مقصودی

امروزه بتن به عنوان ماده ای پرکاربرد در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. بسته به نوع کاربرد بتن، می توان خواص متفاوتی را از آن انتظار داشت. استفاده های فراوان در صنایعی از قبیل پل سازی، سد سازی، محوطه سازی، سازه های ساختمانی، ایجاد بندرها، اسکله ها و سازه های خاص موجب گردیده این ماده ارزشمند، کانون توجه بسیاری از محققین قرار گیرد. بسته به نوع کاربرد و محل استفاده از بتن، این ماده دارای محدودیت ها و مشکلاتی می باشد. یکی از عوامل ایجاد خسارت های جبران ناپذیر به چرخه صنعت و اقتصاد کشورها، خرابی های بتن در طولانی مدت است. بتن های با دوام و پایایی زیاد، علاوه بر افزایش عمر مفید سازه، موجب کاهش خسارت های جبران ناپذیر به محیط زیست می گردند. از عوامل موثر بر میزان عمر سرویس دهی سازه های بتنی، شرایط محیطی و کیفیت بتن می باشد. حمله سولفات ها به بتن یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار در کاهش عمر سازه و دوام بتن است. در تحقیق حاضر آزمایش های تغییر وزن و مقاومت فشاری پس از قرارگیری در محلول سولفات منیزیم شش طرح مختلف بتن و جایگزینی سیمان با دوده سیلیسی، پودر شیشه و سرباره کوره بلند در سنین 7، 28، 56 و 90 روزه، مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین بمنظور ارزیابی نفوذپذیری هر یک از اختلاط ها، آزمایش های عمق نفوذ آب تحت فشار و جذب آب حجمی بر روی نمونه های مکعبی انجام گرفت. نتایج بطور کلی بیانگر عملکرد مناسب دوده سیلیسی، پودر شیشه و سرباره کوره بلند آهن گدازی در کاهش اثرات مضر حمله سولفاتی و کاهش نفوذ آب می باشد. میزان تغییرات وزن و مقاومت فشاری بتن در برابر حمله سولفاتی به خواص مواد مکمل سیمانی و میزان جایگزینی آن ها با سیمان بستگی دارد.