محمدجواد جهانشاهی

ظهور گرافن در سال 2004 میلادی، انقلاب وسیعی را در تحقیقات نانومواد دو بعدی ایجاد کرد بطوریکه طوفان استفاده از آن جهان را فرا گرفت. گرافن بهدلیل سطح بسیار غیرفعال و بیاثرش، پایداری کمی در محیط زیستی دارد و تا حد زیادی طبیعت آبگریز گرافن کاربرد آن را به عنوان یک نانوحامل زیستی محدود مینماید. از بین همه ی نانومواد خانواده گرافن تنها گرافن اکساید (GO) است که یک ماهیت دوگانه دوستی طبیعی دارد. دستیابی به محلولی پایدار و همگن از صفحات گرافنی می تواند، زمینه ساز تولید نانوکامپوزیتهای هادی الکتریسیته به روش کوالانسی باشد. گونه ی مهمی از روشهای عاملدار کردن و اصلاح سطح گرافن اکساید که در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفت، آمینه کردن GO با پلیاتیلنایمین(PEI) بود که منجر به پیشنهاد یک روش سبز برای سنتز کامپوزیتی از گرافن اکساید (GO) اصلاح شده با پلیاتیلنایمین(PEI) بهنام (GO-PEI) شد. این کامپوزیت می تواند به عنوان یک کاندیدای مناسب برای دارورسانی به سلول سرطانی یا ژن رسانی، آشکارسازی گازهای نیتروآروماتیک و تصفیه پسابهای صنعتی و بیولوژیکی معرفی و مورد استفاده قرار گیرد.