حمید قاسم خانی

کاشت نشاء یکی از روش های موثر در افزایش بازده اقتصادی برخی محصوالت کشاورزی مانند برنج، پیهاز و سبزی ها است. در این تحقیق به منظور کشت مکانیزه نشای ریشه لخت پیاز، یک دستگاه جدید نشاءکار نیمه خودکار و خودگردان، مورد ارزیابی قرار گرفت. واحدهای کارنهده ایهن ماشهین )12 ردیفهه( دارای یهک مهوزع چرخان استوانه ای بودند که نشاءگذاری در سلول های آن بصورت دستی )با نیروی کارگر( انجام می گرفت. بهه منظور ارزیابی ماشین و تعیین شرای بهینه، اثرات دو عامل سهرعت پیشهروی در سهه سهطح )،0/16 0/21 و 0/28 کیلومتر بر ساعت( و عمق کار در دو سهطح )3 و 6 سهانتیمتر( بهر روی پارامترههای شهاخص نکاشهت، شاخص چندتایی، شاخص کیفیت تغذیه، شاخص دقت و ظرفیت مزرعه ای مهورد بررسهی قهرار گرفهت. نتهایج آزمون ها نشان داد که عمق کار فق بر روی شاخص دقت اثر معنی دار دارد، به طوری که با افزایش عمق کهار شاخص دقت کاهش یافته است. تغییر سرعت پیشروی بر روی شاخص نکاشت، شاخص چند کاشتی، شاخص کیفیت تغذیه در سطح احتمال 5 درصد اثر معنی دار داشته و بر روی شاخص دقت تاثیر معنی داری نداشت. با افزایش سرعت پیشروی از 0/16 به 0/28 کیلومتر بر ساعت، شاخص نکاشهت 75/5 درصهد، شهاخص چنهد کاشتی 69 درصد افزایش ولی شاخص کیفیت تغذیه 17/4 درصد کهاهش یافتهه اسهت. سهرعت بهینهه بهرای نشاءکاری پیاز با این دستگاه، سرعت 0/21 کیلومتر بر ساعت بدست آمد. در این سرعت، شاخص های تغذیهه، نکاشت، چندکاشتی، دقت و ظرفیت مزرعه ای به ترتی برابر ،87/45 ،6/17 ،3/4 9/1 درصد و 0/031 هکتار بر ساعت بدست آمد.