این مطالعه به منظور مقایسه اثر پودر اوکالیپتوس، آنتی بیوتیک ویرجنیامایسین و پروبیوتیک پروتکسین بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، پاسخ ایمنی و پارامترهای خونی جوجه های گوشتی انجام گرفت. بدین منظور از 200 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و10 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه بدون هیچ ماده افزودنی 2- جیره پایه + 0/25 درصد پودر اوکالیپتوس 3- جیره پایه + 0/5درصد پودر اوکالیپتوس 4- جیره پایه + 0/02درصد آنتی بیوتیک ویرجنیامایسین 5- جیره پایه + 0/01درصد پروبیوتیک پروتکسین بودند. صفات عملکردی شامل میزان مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی به صورت دوره ای اندازهگیری شدند. برای ازیابی ایمنی هومورال و سنجش تیتر آنتی بادی علیه SRBC (گلبول قرمز گوسفند) از محلول 9 درصد SRBC استفاده گردید. در پایان آزمایش از هر تکرار یک پرنده به منظور اندازه گیری پارامترهای خونی از ورید بال خونگیری شد. در روز 42 آزمایش یک پرنده با وزن نزدیک به میانگین گروه، کشتار و صفات مربوط به لاشه اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد افزودن پودر اکالیپتوس، ویرجنیاماسین و پروبیوتیک بر صفات عملکردی در دوره آغازین و دوره رشد معنیدار نبود (05/0
P). به طوری که جوجه های تغذیه شده با آنتی بیوتیک، بیشترین افزایش وزن روزانه و بهترین ضریب تبدیل غذایی را داشتند و پس از آن بهترین وزن و ضریب تبدیل متعلق به جوجه های تغذیه شده با 5/0 درصد اکالیپتوس بود. وزن نسبی لاشه و سینه به طور معنی داری توسط پودر اکالیپتوس، ویرجنیاماسین و پروبیوتیک افزایش یافت (05/0P<). به طوریکه بیشترین وزن نسبی لاشه و سینه در جوجه های تغذیه شده با تیمار آنتی بیوتیک و 5/0 درصد اکالیپتوس مشاهده شد. وزن نسبی ران تحت تاثیر پودر اکالیپتوس، ویرجنیاماسین و پروبیوتیک قرار نگرفت (05/0P>). وزن نسبی بورس و طول نسبی ژژنوم به طور معنی داری توسط پودر اکالیپتوس، ویرجنیاماسین و پروبیوتیک افزایش یافت (05/0P<). در حالیکه وزن نسبی سایر قسمتهای مختلف دستگاه گوارش و وزن و طول نسبی سایر قسمتهای روده باریک تحت تاثیر پودر اکالیپتوس، وی
