نصیر اسکندری

دوازده فصل کاوش های باستان شناختی در محوطۀ شهداد، اهمیت حاشیۀ غربی بیابان لوت واقع در جنوب شرق ایران را به لحاظ باستان شناختی افزون تر کرده است. در سال 1390 دشت لوت بررسی باستان شناختی شد، حاصل آن شناسایی 87 محوطۀ باستانی از هزارۀ پنجم پ.م تا دورۀ اسلامی بوده است. مقالۀ پیش رو به زیستگاه های پیش از تاریخ دشت لوت می-پردازد که متعلق به هزاره های پنجم تا دوم پ.م هستند. به علت قرارگرفتن منطقۀ مورد مطالعه در مجاورت بیابان لوت، الگوی استقراری پیش از تاریخ دشت لوت تحت تأثیر منظرگاه بیابانی (Desert Landscape) پیرامونش بوده است. برهم کنش-های انسان با محیط در منظرگاه بیابانی دشت لوت، شگل گیری یک منظرگاه فرهنگی متمایز منطقه ای را به دنبال داشته است. واقعیتی که در الگوی پراکنش استقرارها، الگوی توسعۀ آنها و نوع محوطه ها دیده می شود. نوشتار حاضر، به روندهای استقراری دشت لوت و همچنین برهم کنش های منظرگاه های طبیعی و فرهنگی منطقه در دورۀ مس سنگی و عصر مفرغ می پردازد.