زهره ابراهیمی خوسفی

هواویزهای غبار اثرات نامطلوبی بر سلامت عموم، کیفیت هوا و محیطزیست دارند و پایش مستمر تغییرات زمانی- مکانی آنها در مناطق مختلف بهویژه مناطق خشک و نیمهخشک حائز اهمیت زیادی است. بر این اساس، پژوهش حاضر باهدف تحلیل مکانی و زمانی هواویزهای غبار در استان کرمان انجام شد. پس از اعتبارسنجی دادههای عمق اپتیکی هواویزهای غبار بر مبنای دادههای 2000 ( آ نها در مقیاسهای زمانی مختلف با استفاده از آزمون من-کندال - مشاهداتی دید افقی، روند تغییرات بلندمدت ) 2022 بررسی شد. بر اساس الگوی توزیع فضایی هواویزها مشخص شد که کیفیت هوای نیمه شرقی در ماههای اسفند و فروردین پ ایی نتر از سایر نواحی استان بوده این در حالی است که در نواحی مرکزی، آلودگی هوا کمتر و کیفیت هوا مطلوبتر بوده است. نتایج حاصل از آزمون من -کندال نشان داد که در خرداد و آذر، روند تغییرات عمق اپتیکی هواویزهای غبار در بیش از دوسوم استان این در حالی است که در آبان و اردیبهشت، نیمی از استان و در سایر ماهها .)Z>- کرمان، کاهشی غیر معنیدار بوده است ) 1.96 بیش از دوسوم استان، تغییرات افزایشی هواویزها را در 23 سال گذشته تجربه کردهاند. یافتهها همچنین نشان داد که استان کرمان در تیر و فروردین بدترین شرایط را ازنظر حضور آئروسلهای جوی داشته زیرا عمق اپتیکی آنها در بیش از 87 % مناطق استان به 0 رسیده است. در مقیاس فصلی، حدود 70 درصد استان در فصول بهار و پاییز و بیش از 95 درصد استان در فصول / بیش از 5 تابستان و زمستان با روند تغییرات افزایشی هواویزهای غبار ناشی از وقوع پدیده گردوغبار مواجه بودهاند. در مقیاس سالانه، همه مناطق استان کرمان، روند افزایشی هواویزها را در دوره آماری موردمطالعه تجربه کردهاند که این تغییرات در شهرستانهای غربی .)Z>+ بیشتر از سایر شهرستانهای استان بوده است ) 1.96