زهره ابراهیمی خوسفی

افت تراز آب زیرزمینی از جمله مهمترین معضلات محیط زیستی برای بیشتر کشورهای جهان از جمله کشورهای در حال توسعه نظیر ایران میباشد. مدیریت و برنامهریزی صحیح جهت جلوگیری از کاهش سطح آب زیرزمینی، نیازمند شناخت عوامل، شاخصها و معیارهای تغییرات تراز آب زیرزمینی در مناطق تحت تأثیر این پدیده است. همچنین، مطالعه خشکسالیهای هیدروژئولوژیکی و عوامل مؤثر بر افت سطح آبهای زیرزمینی در راستای ارائه راهکارهای مدیریتی این منابع حیاتی ضروری است.. بر این اساس، مطالعه اثرات تغییر اقلیم و مداخلات انسانی بر تغییر روند سطح آبهای زیرزمینی در بازه زمانی 1611 1633 در حوزه آبریز هامون هیرمند با استفاده از شاخصهای - خشکسالی هیدرولوژیکی و هیدروژئولوژیکی و و میزان تخلیه از آبخوان ها مورد بررسی قرارگرفت . بررسی نتایج و نقشه های پهنه بندی سطح آب زیرزمینی آبخوان در بازه زمانی مورد مطالعه نشان دهنده ی شرایط خشکسالی و به تبع آن روند افت تراز آب زیرزمینی شدیدتر در شمال و جنوب حوزه نسبت به نواحی دیگر است. حسب بررسی نمودارهای هیدروگراف معرف مقدار افت کلی در دوره اندازه گیری در 1 متر مشاهده شده است، که با بررسی میزان برداشت و تخلیه، ناشی از پمپاژ بیش از حد آب زیرزمینی برای کشاورزی و / کل حوزه 3 افزایش فعالیت های انسانی طی این دوره بوده است. اقدامات موثر نظیر تغییر الگوی کشت همراه با کاهش مصارف متوازن با پتانسیلهایپ منابع آبی و تحقیق در زمینه راندمان انتقال، پیشنهاد میگردد