زهره ابراهیمی خوسفی

گرمایش جهانی به دلیل افزایش تغییرات در بارندگی و دما بر دسترسی به منابع آبی به ویژه در مناطق خشک اثر جدی دارد . مدل های اقلیمی گردش کلی جو (GCM) و منطقه ای (RCM) به عنوان ابزار اصلی ارزیابی تغییرات پارامترهای اقلیمی در دوره آینده محسوب می شوند. متفاوت بودن تفکیک مکانی این مدل ها سبب اختلاف در نتایج ارزیابی تغییرات پارامترهای اقلیمی می شود. لذا در این مطالعه کارایی مدل بزرگ مقیاس CanESM2 و مدل منطقه ای REMO در آبخیز جازموریان توسط معیارهای آماری ارزیابی شد. نتایج ارزیابی کارایی مدل ها نشان داد مدل CanESM2 نسبت به مدل منطقه ای REMO از عملکرد بهتری برای پیش بینی پارامترهای اقلیمی برخوردار است. شبیه سازی پارامترهای اقلیمی بر اساس مدل CanESM2 نشان داد بارندگی تحت سناریوهای RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 به ترتیب 23/19، 55/18 و 55/14 میلی متر در ایستگاه ایرانشهر و در ایستگاه بم 31/8، 66/10 و 72/15 میلی متر نسبت به دوره مشاهداتی کاهش خواهد یافت. میانگین مقادیر شبیه سازی شده دما تحت سناریوهای مطالعاتی نشان داد دمای متوسط در ایستگاه ایرانشهر به ترتیب 57/1، 15/2 و 1/3 درجه سانتی گراد و در ایستگاه بم 84/1، 31/2 و 35/3 درجه سانتی گراد نسبت به دوره مشاهداتی افزایش خواهد یافت. به طور کلی نتایج حاصل از پیش بینی پارامترهای بارندگی و دمای متوسط در آبخیز جازموریان حاکی از آن است که احتمال وقوع دوره های خشک طولانی تر در آینده نسبت به دوره مشاهداتی در این منطقه افزایش خواهد یافت. لذا اطلاع از روند تغییرات پارامترهای اقلیمی می تواند به مدیران و برنامه ریزان در ارائه استراتژی های لازم در شرایط تغییر اقلیم آینده کمک کند.