زهره ابراهیمی خوسفی

پخش سیلاب بر روى مخروط افکنه هاى واقع در دهانه خروجى آبراه هها در حوز ههاى آبخیز مناطق خشک و نیمه خشک با هدف ذخیره سیلاب ها روشى مناسب جهت بهره بردارى از آب خشکه رودها، رودخانه هاى فصلى و جریان مازاد رودخانه هاى دایم ىمى باشد. تعیین مکان مناسب براى پخش سیلاب و نفوذ دادن آن به داخل سفره هاى زیرزمینى آب، خود یکى از مهمترین مراحل انجام این گونه پروژه ها است. هدف از انجام این پژوهش مکانیابى عرصه پخش سیلاب در حوزه آبخیز عشق آباد طبس با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبى م ىباشد. در این پژوهش لایه هاى اطلاعاتى شیب، نفوذپذیرى، ژئومرفولوژى، جنس سازند و تراکم پوشش گیاهى در قالب مدل هاى مختلف با یکدیگر تلفیق و نقشه اولویت مکانى پخش سیلاب تهیه گردید. سپس این نقشه با نقشه سامانه پخش سیلاب اجرا شده در این منطقه مقایسه گردید. کاهش سیلا بهاى مخرب و سنگین، افزایش درصد پوشش گیاهى، افزایش تنوع زیستى و افزایش آبدهى قنوات از دلایل موفقی تآمیز بودن طرح کنترل سیلاب در منطقه مطالعاتى مى باشد. مقایسه نتایج حاصل از این پژوهش با نقشه سامانه پخش سیلاب اجرا شده در منطقه مطالعاتى نشان دادکه عوامل به کار گرفته شده در مدل براى دستیابى به مکانیابى پخش سیلاب مناسب بوده و طرح اجرا شده در محدوده مناطق بسیار مناسب وخوب که توسط مدل تعیین شده بود قرار گرفته است. لذا مدل روش مناسبى جهت مکانیابى عرصه هاى پخش سیلاب در AHP حوز ههاى آبخیز مناطق خشک کشور مىباشد.