بهاره پارسامطلق

به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت های پاییزه و تنش رطوبتی انتهای فصل بر عملکرد و اجزای عملکرد عدس، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار، در مزرعه دانشکده کشاورزی مجتمع آموزش عالی سراوان، در سال زراعی 94-95اجرا شد. فاکتورها شامل تاریخ های کاشت 15و 30آبان و 15آذر و تیمارهای تنش خشکی در سه سطح شاهد (آبیاری کامل)، تنش خشکی در مرحله گلدهی و تنش خشکی در مرحله غلافدهی بودند. ژنوتیپ مورد استفاده، توده محلی سیستان بود. نتایج آزمایش نشان داد که سطوح مختلف تاریخ کاشت و تنش خشکی، تأثیر معنیداری بر تعداد دانه و تعداد غلاف در بوته، وزن صد دانه، عملکرد دانه، عملکرد زیستت وده و شاخص برداشت داشتند. اثر متقابل تاریخ کاشت و تنش خشکی در تمامی صفات مورد مطالعه معنی دار بود. تیمار آبیاری کامل و تاریخ کاشت 15آبان، باعث افزایش کلیه صفات شد. همچنین تنش خشکی در مرحله گلدهی به همراه تأخیر در کاشت، باعث کاهش معنی دار صفات مورد مطالعه شد. به علت برخورد با دماهای بالا، از تاریخ کاشت 15آذر، هیچ عملکردی بهدست نیامد. ببیشترین همبستگی عملکرد دانه با شاخص برداشت (**89/0 r=) و عملکرد بیولوژیک (**75/0 r=) و تعداد غلاف در بوته (**76/0 r=) مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از تاریخ کاشت زودتر (15 آبان) و جلوگیری از تنش خشکی در مراحل بحرانی گلدهی و غلاف دهی عامل مهمی در افزایش عملکرد عدس در شرایط آب و هوایی سراوان می باشد.