بهاره پارسامطلق

چای ترش با نام علمی (L. Hibiscus sabdariffa) یک گیاه دارویی جدید مناسب در الگوی کشت محسوب می شود که با توجه به مصارف مختلف آن اخیرا مورد توجه کشاورزان قرار گرفته است. بهمین منظور یک طرح تحقیقاتی بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه جیرفت در دو سال زراعی92-1391 و 93-1392 انجام شد. فاکتور اصلی شامل پنج تاریخ کاشت در زمان های 20 اسفند 1392، 10 و 25 فروردین، 15 اردیبهشت و 1 خرداد 1393 و سه فاصله بین ردیف بوته 50، 75 و100 سانتی متر بعنوان فاکتور فرعی انتخاب شد. نتایج تجزیه واریانس مرکب طی دوسال آزمایش نشان داد که تأخیر در کاشت سبب کاهش شاخص سطح برگ، تجمع ماده خشک، عملکرد کاسبرگ، عملکرد دانه و عملکرد زیست توده گردید. با کاهش فاصله بین ردیف بوته، عملکرد کاسبرگ، عملکرد دانه و عملکرد زیست توده کل افزایش و شاخص برداشت دانه روند کاهشی داشتند. میزان آنتی اکسیدان کاسبرگ، اسیدیته کاسبرگ، ویتامین ث کاسبرگ، درصد پروتئین و درصد روغن دانه تنها تحت تأخیر کاشت قرار گرفتند. و تیمار فاصله بین ردیف بوته بر صفات فیزیولوژیک گیاه اثری نداشت. با توجه نتایج به دست آمده تاریخ کاشت گیاه چای ترش در نیمه دوم اسفند تا اواسط اردیبهشت با فاصله ردیف 50 سانتی متر با شرایط اقلیمی جیرفت مناسب به نظر می رسد.