سعید برخوری

ا توجه به اهمیت پدیده بیابانزایی و گسترش آن در سطح جهان، در پژوهش حاضر با استفاده از فناوری سنجشازدور به ارزیابی روند تغییرات بیابانزایی استان کرمان پرداخته شد. بدین منظور ابتدا بر اساس میانگین بلندمدت NDVI ماههای مارس )اسفند- فروردین(، آوریل )فروردین-اردیبهشت(، می )اردیبهشت-خرداد( و ژوئن )خرداد-تیر( انتخاب شدند. با بهرهگیری از دادههای سنجنده مودیس، تصاویر NDVI و سپیدایی در طول سالهای 2001-2022 )1380-1401( تهیه و شاخص شدت بیابانزایی )DDI )برای 22 سال محاسبه شد. سپس با آزمون منکندال، روند تغییرات شاخص مذکور بررسی شد. همچنین با استفاده از تحلیل رگرسیون خطی، شدت تغییرات بیابانزایی در قالب ماههای زمانی موردنظر در طول 22 سال با استفاده از شاخص DDI برآورد شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که طبقه بدون روند تغییرات در تمام ماههای موردبررسی بیشترین مساحت را به خود اختصاص داده است که برای ماههای مارس، آوریل، می و ژوئن بهترتیب ،82/45 ،59/83 49/96 و %51/79 میشود. بیشترین درصد مساحت شدت بیابانزایی ماه مارس با مقدار %23/93 به سال 2012 اختصاص داشت. همچنین بیشترین شدت بیابانزایی ماه آوریل، می و ژوئن بهترتیب با مقدار ،22/23 20/14 و %22/42 به سالهای ،2012 2001 و 2001 مربوط بود. نتایج شدت تغییرات بیابانزایی در واحد زمان نیز نشان داد که طبقه زیاد شدت تغییرات بیابانزایی در ماه مارس ،%14/81 در ماه آوریل ،%17/83 در ماه می %17/48 و در ماه ژوئن %17/75 مساحت استان را شامل میشود