یوسف اصغری بایقوت

یکی از معیارهای مهم در ارزیابی آثار ادبی پشتوانه های فرهنگی آن است و در این راستا ادبیات بومی می تواند ضمن عمق و ژرفا بخشیدن به آثار ادبی، موجب اصالت آنها شود. هنرمندان معاصر بویژه در حوزۀ ادبیات داستانی در آفرینش آثار خود از سرچشمه های فرهنگ عامه و ادبیات بومی استفاده های زیادی برده اند. هدف این مقاله بررسی نقش ادبیات بومی در تعالی آثار داستانی است که با روش توصیفی-تحلیلی(از نوع مطالعۀ موردی) به بررسی رمان شوهر آهوخانم پرداخته است. علی محمد افغانی یکی از نویسندگانی است که توانسته عناصر مختلف ادبیات بومی را مانند مثل ها، حکایت ها و بوم سرودها و... به گونه ای هنری و خلاقانه در داستان مطرح خود یعنی شوهر آهوخانم، استفاده کند. این کاربرد علاوه بر نشان دادن احاطۀ نویسنده بر ادبیات بومی، بخشی از علل موفقیت این اثر را نمایان می سازد زیرا کاربرد هنری از ادبیات بومی، موجب اصالت این اثر و پشتوانۀ عمیق آن شده و زبان و لحنی مناسب با شخصیت های داستان به وجود آورده است.