امیررضا امیرمیجانی

گونه های جنس Neopestalotiopsis در شرایط محیطی مختلف به صورت بیمارگرهای گیاهی و انسانی، اندوفیت و ساپروفیت قادر به رشد هستند. به منظور تجزیه و تحلیل فیلوژنتیکی و بررسی نوکلئوتیدی ناحیه ژنی tef1- این جنس، توالی گونه های گزارش شده این جنس در ایران با توالی های معتبر غیر ایرانی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاصل از واکاوی تبارشناسی این جدایه ها نشان می دهد که جدایه های ایرانی متعلق به سه گونه N. asiatica، N. iranensis، N. mesopotamica و یک گونه ناشناخته Neopestalotiopsis sp. هستند. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده، بیشترین فراوانی بازها مربوط به باز سیتوزین (1/29% در جدایه های ایرانی و 5/30% در جدایه های غیر ایرانی) و کمترین آن مربوط به باز گوانین (21% در جدایه های ایرانی و 6/19% در جدایه های غیر ایرانی) است. علاوه بر این، بیشترین نرخ جایگزینی بازها در جدایه های ایرانی به میزان 8 درصد و در جدایه های غیر ایرانی به میزان 17 درصد محاسبه شد.