مهدیه امیری نژاد

برای بررسی کارآیی آفتکش تدخینی آلیل ایزوتیوسیانات (دامینوس) با پایه گیاهی برای کنترل علف هرز پنیرک، آزمایش گلدانی در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو تیمار اعمال و عدم اعمال ماده دامینوس در پنج تکرار در گلخانه بخش گیاه پزشکی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب استان کرمان در سال 1311 -1411انجام شد. قبل از اعمال ماده دامینوس بذور پنیرک در سبدهایی با ابعاد 01×01×31سانتیمتر کشت شدند و سبدها آبیاری شدند. همچنین برای جلوگیری از فرار ماده دامینوس و مخاطرات بسیار شدیدی که کاربر را تهدید میکند، ابتدا سطح سبدها با پلاستیک پوشانده شد و سپس با استفاده از سیستم آبیاری قطرهای از دز 281لیتر دامینوس در هکتار استفاده گردید. بعد از ده روز از اعمال ماده دامینوس به مدت 24ساعت پوشش روی سبدها برای هوادهی خاک کنار زده شد و کاشت گوجهفرنگی به صورت نشاء انجام شد. شمارش تعداد گیاهچههای پنیرک به صورت هفتگی صورت گرفت. نهایتا در پایان فصل، وزن تر و وزن خشک پنیرک و ارتفاع و تعداد میوه در گوجهفرنگی برآورد شد. نتایج نشان داد که اختلاف معنیداری ( )P≥ 1/11بین تیمار و عدم تیمار ماده دامینوس در تعداد گیاهچههای سبز شده، وزن تر و وزن خشک پنیرک و تعداد میوه در گوجهفرنگی وجود داشت. همچنین نتایج نشان داد که این ماده هیچگونه تأثیری ( )P≥ 1/10بر خصوصیات رشدی گوجه فرنگی نداشت