ملیحه امینی

شکارچیان دریایی توجه بسیار زیادی را در برنامه ریزی حفاظت اقیانوس به خود جلب کرده اند و از این رو از آن ها به منظور انتخاب و معرفی ذخایر استفاده می شود. ذخیره گاه ها می توانند به جانوران بزرگ دریایی سود برسانند و همچنین جانوران بزرگ می توانند در توسعه مناطق موردنظر و مرزهایشان جهت ذخایر دریایی کمک کنند. ابزارهای مدلسازی مانند تجزیه و تحلیل های آنالیز جمعیتی برای مراحل متفاوت حیات و محدوده های مکانی کمک خواهند کرد. احتیاج به ذخایر دریایی پلاژیک به طور روز افزونی آشکار می گردد و سبب می شود طعمه خواران دریایی به طور موثری به عنوان گونه های شاخص توزیعات سطوح زیرین و فرآیندهای اکوسیستم استفاده شوند. وضعیت اقیانوس های جهان در حال نزول است و عواقب بسیار خطرناکی برای گونه های دریایی دارد. به طور کلی بیشتر تلاش های حفاظتی بر روی اکوسیستم های خشکی متمرکز شده اند اما هر روز روشن تر می شود که حفاظت برای اکوسیستم های اقیانوسی نیز شدیدا لازم است. اخیرا توجه زیادی به گسترش اکوسیستم های دریایی با تاکید بسیار زیاد بر روی تحقیقات در مورد گونه های با ارزش اقتصادی متمرکز شده است. گروه شکارگران دریایی سطح بالا، جانوران بزرگ دریایی مانند وال ها، سمورهای دریایی، خرس های قطبی، پرندگان بزرگ و ماهی های شکارچی هستند. امروزه تمایل شدیدی برای حمایت و توسعه مناطق حفاظت شده دریایی بر پایه جانوران بزرگ به ویژه پستانداران و پرندگان دریایی وجود دارد.