محسن (اکبری زاده)بتلاب اکبرآبادی

اندیشه های مدرنیسم از دهه چهل خورشیدی به تدریج وارد ادبیات داستانی ایران شد. مراد از مدرنیسم در معنای خاص در داستان، گرایش به فرم و ساخت و بی توجهی به مضمون های اجتماعی، سیاسی و کم رنگ جلوه دادن ایدئولوژی است که تقریبا از ابراهیم گلستان آغاز می شود. ایماژها و تصاویر سینمایی و تو در تو، تداعی های زمان شکن، شکست پیرنگ و روابط علی و معلولی، گریزهای سیلان ذهنی و ... همگی از ویژگی هایی هستند که جریان مدرنیسم را در داستان به وجود می آورندنجدی،داستان نویس معاصری است که داستان هایش از جهات بسیاری قابل تأمل است،در داستانهای او به دلیل نقش بازیهای زبانی به ویژه زبان شاعرانه و ترکیبش با عناصرداستانی نکات قابل بحث بسیاری می توان یافت.هدف اصلی این پژوهش بررسی شاخصه های مدرنیسم درداستان های بیژن نجدی است. بررسی آثار وی از زاویه دید مدرنیسم ضمن اینکه می تواند کیفیت زبانی آثار وی را نشان دهد، زمینه را برای تحلیل های زبانی و فرمی داستان نویسان معاصر که گر ایش قابل توجهی به مقوله زبان دارند، مهیا می کند و همین امر ضرورت این پزوهش را تایید می نماید.