محسن (اکبری زاده)بتلاب اکبرآبادی

قدسی گرایی و عرفی سازی دو تقابل بنیادین هر فرهنگ و تمدنی است. در این میان ساختار جوامع سنتی بر خلاف جوامع مدرن، که عرف گرا و تقدیس زدا هستند، بر اساس نوعی قدسی گرایی ساختار بندی شده است؛ یعنی هر پدیده به واسطه ارتباطش با امر مقدس(دینی یا اسطوره ای) تعریف می شود. مقدس، مفهومی است که در طی آن یک پدیده، به واسطه ارتباط با نیروهای مافوق طبیعی، منحصر به فرد و از محیط پیرامونش جدا می گردد و در نتیجه دارای قوانین ویژه ای می شود. در هر صورت مقدس نوعی تجلی ویژه خدا است که می تواند به مخلوقات منتقل شود. حوزه تمدنی هلیل رود از جمله فرهنگهایی است که ساختاری کاملا اسطوره ای و دینی دارد. بر این اساس، در این پژوهش تلاش شده تا فرایند تقدس پدیده ها در سطوح، مکان، زمان و باورها و آیینها در حوزه هلیل رود بررسی گردد. یافته های تحقیق نشان می دهد که مهمترین شیوه های تجلی قداست در این حوزه از طریق فرایند هم نشینی و جانشینی با امر قدسی صورت گرفته است. کهنسالی و قدمت یک پدیده، ارتباط با فرد مقدس( امامان، پیامبران و...)، پیوند با اجنه و نیروهای غیبی، هم نشینی با مردگان ،خاصیت دارویی و شفابخشی، رمزوارگی و... از مهمترین عوامل تقدیس پدیده ها در حوزه هلیل رود محسوب می شوند