محسن (اکبری زاده)بتلاب اکبرآبادی

نجدی،داستان نویس معاصری است که داستان هایش از جهات بسیاری قابل تأملی است،در داستان های او به دلیل رویکرد متفاوت به زندگی بشری و عناصرداستانی نکات قابل بحث بسیاری می توان یافت در پایان نامه حاضر به بررسی شاخصه های مدرنیسم در آثارهای ذیل پرداخته شده است. اندیشه های مدرنیسم از دهه چهل خورشیدی به تدریج وارد ادبیات داستانی ایران شد. مراد از مدرنیسم در معنای خاص در داستان، گرایش به فرم و ساخت و بی توجهی به مضمون های اجتماعی، سیاسی و کم رنگ جلوه دادن ایدئولوژی است که تقریبا از ابراهیم گلستان آغاز می شود. ایماژها و تصاویر سینمایی و تو در تو، تداعی های زمان شکن، شکست پیرنگ و روابط علی و معلولی، گریزهای سیلان ذهنی و ... همگی از ویژگی هایی هستند که جریان مدرنیسم را در داستان به وجود می آورند.هدف اصلی ازارائه پایان نامه حاضر بررسی شاخصه های مدرنیسم درداستان های بیژن نجدی است. بررسی آثار وی از زاویه دید مدرنیسم ضمن اینکه می تواند کیفیت زبانی آثار وی را نشان دهد، زمینه را برای تحلیل های زبانی و فرمی داستان نویسان معاصر که گر ایش قابل توجهی به مقوله زبان دارند، مهیا می کند و همین امر ضرورت این پزوهش را تایید می نماید. سیر ذهن گاه از راوی به نویسنده و گاه از نویسنده به راوی حرکت می کند.این داستان ها بیان سوژه ای است که ذهن انسان نقطه کانونی آن است. در این دسته داستان ها،بیژن نجدی بیان سوژه ای دارد و سیر ذهن سوژه ای خویش را که گاه اسب یا عروسک و...است