محسن (اکبری زاده)بتلاب اکبرآبادی

ادبیات پایداری به واسطه نقشی که در هویت سازی ملی و دینی دارد، کارکردی ترغیبی پیدا می کند تا خواننده را در گفتمانی متعهد قرار دهد. یکی از نتایج این کارکرد، قهرمان سازی است. این امر باعث شده تا شخصیت در این متون نقشی برجسته و گاه برتر و مقدم بر کنش داشته باشد. کتاب دا یکی از این متون است که به دلیل شرح دقیق و جزئی حوادث مربوط به جنگ و نقشی که خود راوی دراین حوادث داشته است، باعث شده تا از معروفترین کتاب های ادبیّات پایداری محسوب شود. نقشی که شخصیّت ها در پیشبرد حوادث دارند، باعث پیشرفت پیرنگ و گره گشایی شده و موجب شده تا شخصیّت، یکی از مهمترین عناصر روایی این کتاب باشد. هم در این اثر و هم در آثار مشابه متعهد، قهرمان، نوعی سفر درونی را پشت سر می گذارد و در پایان به نوعی تغییر وجودی و نوزایی دست پیدا می کند. این سفرکه زیرساختی اسطوره ای دارد، یکی از کهن الگوهای رایج در اساطیر و داستان هاست. در این پژوهش تلاش شده تا با تکیه بر عنصر شخصیّت و با استناد به آرای جوزف کمپبل، کهن الگوی سفر قهرمان در کتاب دا به عنوان یکی از کتابهای شاخص حوزه ادبیات متعهد و پایداری، بررسی شود. سفر درونی، آزمون های دشوار، تشرف و مرگ نمادین، رهایی و بازگشت و ... از مهمترین ویژگی هایِ قهرمان و قهرمان گرایی در این کتاب است.