فریده عباس زاده افشار

علاقه شدید به حفظ ساختمان مطلوب خاک، عمدتاً به دلیل نقش اصلی آن در رشد گیاه، عملکرد اکولوژیکی خاک و تأثیر آن بر جریان آب و انرژی است. ساختمان خاک وابسته به آرایش مکانی حفره ها و اجزاء جامد، خاکدانه‎ها و حالت مکانیکی آ‎ن ها می باشد. حضور ساختمان خاک هنوز به طور مشخص در مدل‎های اقلیمی و محیط زیستی وارد نشده است، که عمدتاً به علت روش‏های ناکافی شناسایی آن در مقیاس های مربوطه و پارامتر کردن آن در مدل های گسترده مکانی است. در این مقاله پتانسیل استفاده از روش های ژئوفیزیکی برای توصیف اثر مستقیم ساختمان خاک در منافذ خاک، انتفال، خصوصیات مکانیکی خاک بر سیگنال‎های ژئوفیزیکی و یا اثر غیر مستقیم آن بر متغیرهایی مانند رطوبت و زهکشی و جنبه های اساسی ساختمان خاک در مقیاس‎های مکانی و زمانی ارائه شده است. نتایج بررسی‎ها نشان می‎دهد این تکنیک‎ها دقیق و قابل اعتماد در شرایط طبیعی و بدون دست خوردگی خاک هستند و همچنین نسبت به روش‎های سنتی مخرب و وقت‎گیر نیستند، که باعث فراگیرتر شدن استفاده از این تکنیک‎ها در مطالعات علوم خاک در آینده خواهد شد.