محمد حسین خانجانی

پاسخ ایمنی در آبزی با آسیب، زخم و با تهاجم عوامل بیماری زا آغاز می‏شود که در پی آن باعث فعال شدن فرآیند فاگوسیتوز و التهاب با کمک سلول‏های غیر اختصاصی ایمنی مانند ماکروفاژها و نوتروفیل‏ها می‏گردد. هنگامی که آلودگی باکتریایی در آب پرورش افزایش می‏یابد منجر به آزاد شدن گلیکوپروتئین‏هایی با وزن مولکولی بالا از موکوس ماهی می‏شوند. همچنین تعدادی از فاکتورهای هومورال مانند سیتوکین‏ها، آنتی‏پروتئازها، پراکسیدازها و لیزوزیم‏ها توسط ماهی ترشح می‏شود. مطالعات نشان داده که حضور توده‏های زیستی منجر به بهبود فعالیت‏های ایمنی و آنتی اکسیدانتی میگو و ماهی گردیده که مقاومت آبزی را در برابر عوامل بیماری افزایش می‏دهد. بیومس میکروبی هتروتروفیک که در توده زیستی تجمع یافته تاثیر باکتری‏های بیماری‏زا را کنترل می‏کنند، بطوری که تراکم باکتری‏های هتروتروف افزایش یافته و منجر به احاطه‏سازی و محدود کردن باکتری‏های بیماری‏زا بصورت سیستم ارتباطی سلول به سلول می‏گردد که یک استراتژی جدید برای کنترل باکتری‏های بیماری‏زا در آبزی‏پروری است. مطالعات نشان داده که توده‏های زیستی شامل تعداد زیادی از باکتری‏های پروبیوتیک از جمله انواع باسیلوس‏ها هستند. میکروارگانیسم‏ها و ترکیبات سلولی‏شان در توده زیستی تاثیر مثبتی بر عملکرد فیزیولوژیکی- ایمنی ماهی و میگو می‏گذارند. خاصیت تحریک کنندگی ایمنی با توده‏های زیستی در سیستم آبزی پروری بدون تعویض آب مورد تائید قرار گرفته است در مطالعه حاضر عملکرد توده زیستی بعنوان استراتژی کنترل کننده عوامل بیماری‏زا مورد بررسی قرار خواهد گرفت.