نعمت ضیائی

این آزمایش به منظور بررسی اثر متیونین و نانومتیونین بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی انجام شد. این طرح با 160قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس 308در قالب طرح کاملا تصادفی با 4تیمار و 4تکرار، 10پرنده در هر تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل: .1تیمار کنترل (متیونین پیشنهادی سویه راس 0/5درصد،) تیمار دوم جیره ذرت سویا و نانومتیونین (یک دوم سطح پیشنهادی یعنی 0/25درصد،) تیمار سوم جیره ذرت سویا و نانومتیونین (یک چهارم سطح پیشنهادی یعنی 0/125درصد،) تیمار چهارم جیره ذرت سویا و نانومتیونین (یک شانزدهم سطح پیشنهادی یعنی 0/03125درصد) بودند. صفات عملکردی شامل مصرف خوراک، افزایش وزن بصورت دوره ای اندازه گیری شدند و ضریب تبدیل غذایی محاسبه شد. نتایج نشان داد اثر تیمارها بر مصرف خوراک در دوره های آغازین، رشد و پایانی معنی دار بود ( ،)P≤0.05اما در کل دوره معنی دار نبود. اثر تیمارها بر افزایش وزن در دوره آغازین معنی دار بود ( ،)P≤0.05اما در دوره رشد، پایانی و کل دوره معنی دار نبود. در کل نتایج نشان داد نانو ذرات متیونین با مقدار کمتر، عملکردی مشابه با تیمار شاهد داشت و در نتیجه در سطح گسترده میتواند صرفه اقتصادی در پرورش جوجه های گوشتی داشته باشد.