نعمت ضیائی

این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح مختلف سلنومتیونین و روی متیونین بر عملکرد رشد، متابولیت های ‏خونی و کیفیت گوشت جوجه‏های‏گوشتی تحت شرایط دمایی بالا انجام شد. این طرح با 160 قطعه جوجه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت یک آزمایش فاکتوریل 2×2 با 4 تیمار شامل دو سطح سلنومتیونین (صفر و 4/0 میلی گرم درکیلوگرم جیره) و دو سطح روی متیونین (صفر و 60 میلی گرم درکیلوگرم جیره)، چهار تکرار و هر کدام شامل 10 پرنده در هر تکرار اجرا شد. از 25 روزگی پرنده ها به مدت هشت ساعت در روز از ساعت نه صبح تا پنج بعد از ظهر در معرض دمای 2±34 درجه سانتی‏گراد قرار گرفتند. صفات عملکردی شامل میزان مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی اندازه گیری شدند. در پایان آزمایش (42 روزگی)، از هر تکرار دو پرنده با وزن نزدیک به میانگین گروه انتخاب و پس از خونگیری از ورید بال، کشتار و صفات مربوط به لاشه و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که افزودن روی متیونین منجر به افزایش معنی دار مصرف خوراک و افزایش وزن بدن در مقایسه با تیمار شاهد شد (P<0.05). مکمل سلنومتیونین بطور معنی داری باعث افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل خوراک شد (P<0.05). اثر تیمارها بر وزن نسبی لاشه، سینه، ران و اندام های داخلی معنی دار نبود (P>0.05)، اما مکمل روی متیونین سبب کاهش معنی دار وزن نسبی چربی بطنی شد (P<0.05). کمترین غلظت گلوکز سرم خون در جوجه های تغذیه شده با مکمل روی متیونین مشاهده شد.. غلظت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز، در تیمار سلنومتیونین در مقایسه با شاهد افزایش معنی داری نشان داد. مکمل سلنومتیونین درصد لنفوسیت را افزایش و درصد هتروفیل و نسبت هتروفیل به لنفوسیت را در مقایسه با گروه شاهد، کاهش داد. اثر تیمارها بر افت خونابه و pH گوشت معنی دار نبود. افت پخت در جوجه های تغذیه شده با تیمار روی متیونین و سلنومتیونین به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود. ظرفیت نگهداری آب و رطوبت گوشت در جوجه های تغذیه شده با مکمل سلنومتیونین بیشتر از گروه شاهد بود. بنابر نتایج این آزمایش افزودن 4/0 میلی‏گرم در کیلوگرم جیره سلنومتیونین و 60 میلی گرم درکیلوگرم جیره روی متیونین می تواند در جهت بهبود عملکرد رشد، متابولیت های خون و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی تحت شرایط دمایی بالا مفید باشد.