سعید شفیعی

خاک یکی از مهمترین منابع طبیعی است که در تولید محصولات کشاورزی و ایجاد امنیت غذایی نقش مهمی دارد، اما تخریب زمین به علت فرسایش خاک یک معظل زیست محیطی جدی است که رفاه انسان و مساله پایداری در کشاورزی را تهدید می کند. به همین سبب در این تحقیق برآن شده‎ایم تا به بررسی عامل فرسایش پذیری خاکِ معادله جهانی فرسایش خاک(USLE) در کاربری های مختلف در دشت جیرفت بپردازیم. روش هایی متفاوت برای ارزیابی شاخص فرسایش پذیری خاک وجود دارد، در تحقیق حاضر از مهم ترین آن که شاخص فرسایش پذیری ویشمایر و اسمیت است استفاده شده است. همچنین برخی از صفات فیزیکی و شیمیایی خاک که شامل بافت خاک، هدیت الکتریکی، اسیدیته، فرسایش پذیری و مود آلی فسفر و نیتروژن موجود در کاربری های مختلف شامل زمین های دست نخورده (طبیعی)، زراعی، باغی، گلخانه ای و رها شده در دشت جیرفت نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که بیشترین و کمترین فرسایش پذیری به ترتیب مربوط به کاربری گلخانه ای و رها شده می باشد، بیشترین میزان سر و نیتروژن را کاربری گخانه ای داشته است، بیشترین هدیت الکتریکی مربوط به کاربری زراعی و بیشترین اسیدیته خاک مربوط به کاربری باغی می باشد. بیشترین بافت شنی مربوط به کاربری باغی و بیشترین بافت سیلت و رسی نیز مربوط به کاربری زراعی می باشد. بدین ترتیب نتایج به دست آمده نشان دهنده ین امر می باشد که تغییر کاربری زمین در دشت جیرفت می تواند بر خصوصیات شیمیایی و فیزیکی خاک های این منطقه تأثیرگذر باشد.