زینب رستمی نسب

هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان بی حوصلگی در گستره نوجوانی بود. به همین منظور تعداد 181 (96 دختر و 85 پسر در دامنه سنی 18-12 سال) دانش‎آموز راهنمایی و دبیرستان شهر اراک به روش تصادفی خوشه‎ای انتخاب و مقیاس ارزیابی بی حوصلگی (فرهادی، 1389) با هفت عامل: بی انگیزگی و بی‎هدفی، کسل بودن، افکار منفی، احساس رخوت و بی‎حالی، دشواری در حفظ توجه، خشم، و کاهش لذت را تکمیل کردند که ضرایب اعتبار و روایی کل مقیاس به ترتیب برابر با 95/0=r و7/0=r به دست آمدند. نتایج نشان دادند میزان بی حوصلگی در نوجوانان دختر بالاتر از پسران (05/0p<) و نمره‎های دختران در عاملهای افکار منفی، رخوت و بی حالی، خشم و کاهش لذت، بیشتر از پسران بودند. همچنین نتایج نشان دادند که در اوایل نوجوانی( 13-12) بی‎حوصلگی به طور معناداری کمتر از اواخر نوجوانی (16-18) است. باتوجه به بالابودن بی‎حوصلگی در نوجوانان لازم است ضمن شناخت عوامل موثر بر آن برنامه هایی به منظور پیشگیری از بی حوصلگی در نوجوانی اجرا شود