احمد رفیعی پور

پروتئین های تک سلولی به پروتئین هایی اطلاق می شود که از میکروارگانیسم های تک سلولی مانند باکتری ها، مخمرها، جلبک ها و قارچ ها استخراج می شوند. این منابع پروتئینی به دلیل رشد سریع، نیاز کم به منابع و قابلیت تولید در شرایط کنترل شده، به عنوان یک جایگزین پایدار و اقتصادی برای منابع پروتئینی سنتی مانند پودر ماهی و کنجاله سویا در تغذیه آبزیان مورد توجه قرار گرفته اند. در آبزی پروری، پروتئین های تک سلولی به عنوان مکمل غذایی برای ماهیان و سایر آبزیان استفاده می شوند. این پروتئین ها نه تنها حاوی اسیدهای آمینه ضروری هستند، بلکه دارای ویتامین ها، مواد معدنی و اسیدهای چرب امگا-3 نیز می باشند که برای رشد و سلامت آبزیان ضروری است. به عنوان مثال، جلبک هایی مانند اسپیرولینا و کلرلا به دلیل محتوای پروتئینی بالا (تا 70 درصد) و ارزش غذایی غنی، به طور گسترده در تغذیه ماهیان و میگوها استفاده می شوند. گزارش شده است که پروتئین تک سلولی جایگزین خوبی برای منابع پروتئینی گران قیمت مانند پودر ماهی و کنجاله سویا است. پروتئین به مقدار قابل توجهی در سلول های میکروبی که از منابع مختلف نیتروژن معدنی مانند آمونیاک تشکیل شده اند و همچنین در جلبک ها وجود دارد. مطالعات نشان داده اند که استفاده از پروتئین های تک سلولی در جیره غذایی آبزیان می تواند رشد، بازماندگی و سلامت آبزیان را بهبود بخشد. در برخی موارد، پروتئین های تک سلولی باعث افزایش مقاومت آبزیان در برابر بیماری ها شده اند. ترکیب پروتئین های تک سلولی با سایر منابع پروتئینی می تواند نتایج بهتری در پی داشته باشد.