امیر موسائی

سابقه و هدف: عناصر معدنی به عنوان یکی از عوامل بهبود دهنده متابولیک سبب افزایش بازده استفاده از مواد مغذی در دام می شوند. عنصر سلنیوم دارای نقش های متابولیکی و آنتی اکسیدانی مهمی در سلول های بدن دام می باشد. با وجود این اطلاعات کافی در رابطه با نیازهای گوسفندان بومی به سلنیوم وجود ندارد. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی اثرات تغذیه مکمل سلنیوم - متیونین بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی، وضعیت تخمیر شکمبه ای و برخی متابولیت های خون بره های نر پرواری بود. مواد و روش ها: در این پژوهش تعداد 15 راس بره نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 09/1 ± 2/32 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 5 تکرار در هرتیمار به مدت 10 هفته شامل2 هفته سازگاری به جیره پایه و 8 هفته جمع آوری داده، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه فاقد مکمل سلنیوم (گروه شاهد)، جیره پایه همراه با 5/0 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک از مکمل سلنیوم - متیونین و جیره پایه همراه با 1 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک از مکمل سلنیوم -متیونین بود. اندازه گیری مصرف خوراک روزانه و وزن زنده و آزمایش تعیین قابلیت هضم مواد مغذی خوراک به روش جمع آوری کل مدفوع انجام شد. نمونه گیری از مایع شکمبه، در آخرین روز هفته پایانی آزمایش در دو ساعت بعد از خوراک دهی و با استفاده از لوله مری متصل به پمپ خلاء انجام شد. خون گیری از بره ها از طریق سیاهرگ وداجی در آخر دوره انجام شد و نمونه های سرم جهت آنالیز متابولیت های خون استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SAS انجام شد. یافته ها: طبق یافته های این پژوهش، میانگین مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. با وجود این، بره های تغذیه شده با 5/0 میلی گرم سلنیوم تمایل به بهبود بازده تبدیل غذایی داشتند (07/0P=). نتایج این پژوهش نشان داد که تغذیه بره های نر با مقدار 1 میلی گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک خوراک سبب افزایش قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0P<). با وجود بالاتر بودن مقدار عددی قابلیت هضم چربی و بخش های الیافی نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی خوراک در گروه های تغذیه شده با سلنیوم در مقایسه با گروه شاهد، این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار نبود. غلظت نیتروژن آمونیاکی و pH مایع شکمبه تحت