امیر موسائی

این پژوهش به منظور بررسی اثرات تغذیه مکمل سلنیوم - متیونین بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی، وضعیت تخمیر شکمبه ای و برخی متابولیت های خون بره های پرواری انجام شد. تعداد 15 راس بره نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 09/1 ± 2/32 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 5 تکرار در هر تیمار به مدت 10 هفته شامل2 هفته سازگاری و 8 هفته جمع آوری داده، استفاده شد. تیمارها شامل جیره پایه فاقد مکمل سلنیوم (شاهد)، جیره پایه همراه با 5/0 میلی گرم در کیلوگرم مکمل سلنیوم - متیونین (گروه سلنیوم -1 ) و جیره پایه همراه با 1 میلی گرم در کیلوگرم مکمل سلنیوم -متیونین (گروه سلنیوم -2) بود. آزمایش تعیین قابلیت هضم مواد مغذی خوراک به روش جمع آوری کل مدفوع در هفته آخر انجام شد. نمونه مایع شکمبه جهت اندازه گیری pH و نیتروژن آمونیاکی با استفاده از لوله مری جمع آوری شد. خونگیری از بره ها از طریق سیاهرگ وداجی در آخر دوره انجام شد و نمونه های سرم جهت آنالیز متابولیت های خون استفاده شد. طبق یافته های این پژوهش، میانگین مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. با وجود این، بره های تغذیه شده با 5/0 میلی گرم سلنیوم تمایل به بهبود بازده تبدیل غذایی داشتند (07/0 P =). تغذیه بره های نر با مقدار 1 میلی گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک خوراک سبب افزایش قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0 P <). با وجود بالاتر بودن مقدار عددی قابلیت هضم چربی و بخش های الیافی نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی خوراک در گروه های تغذیه شده با سلنیوم در مقایسه با گروه شاهد، این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0