امیر موسائی

پژوهش کنونی به منظور بررسی اثر مصرف انرژی بر عملکرد میش های نژاد کرمانی در دوره پیرامون زایش، انجام شد. ابتدا تعداد 50 راس میش کرمانی غیرآبستن با استفاده از اسفنج های آغشته به پروژسترون و هورمون گُنادوتروپین سرم مادیان آبستن همزمان سازی فحلی شدند. پس از آن، با استفاده از دستگاه سونوگرافی، تشخیص آبستنی انجام شد و تعداد 21 راس میش انتخاب شدند و تیمارهای آزمایشی شامل مصرف انرژی مورد نیاز و مصرف انرژی به میزان 6/0 و 2/1 مورد نیاز به دام ها اختصاص یافت. دوره آزمایش در بخش پایانی، 5 هفته شامل یک هفته سازگاری و 4 هفته جمع آوری داده بود (2 هفته قبل و 2 هفته پس از زایش). طبق یافته های این پژوهش، مصرف انرژی به میزان 6/0 مورد نیاز سبب کاهش وزن پس از زایش شد (05/0>p). با افزایش مصرف انرژی، تولید شیر نیز بیشتر شد به طوری که تفاوت تولید شیر گروه 6/0 با 2/1 به لحاظ آماری معنی دار بود (05/0>p). محدودیت مصرف انرژی سبب کاهش مواد جامد غیر چربی شیر، گلوکز و فسفر خون و افزایش غلظت اوره سرم شد (05/0>p). با وجود وزن پایین تر بره ها در گروه محدودیت انرژی، تفاوت معنی داری بین وزن تولد بره ها در گروه های تیماری مشاهده نشد. به طور کلی، یافته های این پژوهش نشان داد که محدودیت انرژی اثرات منفی بر وزن بدن و تولید شیر گوسفند می گذارد. واژه گان کلیدی: نیاز انرژی، گوسفند کرمانی، تولید شیر، فراسنجه های خون