امیر موسائی

به منظور بررسی اثرات تغذیه با برگ گیاه قیچ بر عملکرد رشد، رفتارهای تغذیه ای، قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجه های تخمیری شکمبه، سلول های خون و برخی متابولیت های خون، تعداد 18 رأس بره نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 11/1 ± 9/25 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به 3 تیمار با 6 تکرار اختصاص داده شدند. تیمار های آزمایشی شامل (1) جیره پایه (حاوی علوفه یونجه)، (2) جیره پایه همراه با برگ گیاه قیچ به میزان 25 درصد بخش علوفه ای جیره (گروه قیچ 25) و (3) جیره پایه همراه با برگ گیاه قیچ به میزان 50 درصد بخش علوفه ای جیره (گروه قیچ 50) بود. طول دوره پژوهش 64 روز شامل 14 روز سازگاری و 50 روز جمع آوری داده بود. رفتارهای تغذیه ای در وسط و آخر دوره آزمایش اندازه گیری شدند. در آخر دوره، آزمایش تعین قابلیت هضم مواد مغذی خوراک به روش جمع آوری مدفوع انجام شد. همچنین، نمونه مایع شکمبه جهت اندازه گیری pH و غلظت اسیدهای چرب فرار با استفاده از لوله مری جمع آوری شد. خونگیری از سیاهرگ وداجی در آخر دوره انجام شد و برخی فراسنجه های خونشناسی-بیوشیمیایی خون اندازه گیری شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تغذیه بره ها با برگ گیاه قیچ مصرف خوراک را کاهش داد. مصرف آب نیز در گروه های تغذیه شده با برگ قیچ کمتر از گروه شاهد بود. همچنین افزایش وزن روزانه در گروه های مصرف کننده قیچ کمتر از گروه شاهد بود اما تفاوتی در وزن نهایی و ضریب تبدیل غذایی بین تیمارهای آزمایشی مشاهد نشد. نتایج رفتارهای تغذیه ای به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی در وسط آزمایش نشان داد که گروه قیچ 50 در مقایسه با دو گروه دیگر، مدت زمان بیشتری را صرف خوراک خوردن و فعالیت جویدن کرده است. در آخر دوره نیز فعالیت جویدن در روز و فعالیت نشخوار و جویدن به ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی در روز در بره های تغذیه شده با قیچ بیشتر از بره های شاهد بود. استفاده از برگ قیچ در جیره نسبت مولی استات و بوتیرات مایع شکمبه را کاهش داد. نسبت مولی پروپیونات نیز در مایع شکمبه گروه قیچ 50 درصد بیشتر از دو گروه دیگر بود اما تفاوتی در غلظت سایر اسیدهای چرب فرار و pH مایع شکمبه در بین گروه های آزمایشی مشاهده نشد. قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی و چربی خوراک نیز تحت تاثیر تیمارهای ازمایشی قرار نگرفت. تیمارهای آزمایشی بر هماتوکریت، گلبول های قرمز، گلبول های سفید و