علیرضا محمدی

مدیریت درست تعارض بین انسان و حیات وحش نیازمند شناخت دقیق از درک ریسک از دید جوامع محلی و تأثیر عوامل اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی بر نگرش افراد است. بهمنظور بررسی نقش هر یک از عوامل در شکلگیری تعارض خرس قهوهای با جوامع محلی در محدوده نقاط با ریسک بالای تعارض در تعدادی از روستاهای کامفیروز (مرودشت،) استان فارس، و ارزیابی اهمیت هر یک از راهکارهای مؤثر در کاهش تعارض، پرسشنامهای طراحی و با تعدادی از افراد محلی در بازة زمانی اوج تعارض مصاحبه صورت گرفت. بهمنظور ارزیابی عوامل مؤثر بر نگرش جوامع محلی از رگرسیون لجستیک و بررسی نقش هر یک از عوامل در تعارض و اهمیت هر یک از راهکارهای مؤثر در کاهش تعارض، از تحلیل شبکه اجتماعی استفاده شد. نتایج نشان داد که از دیدگاه مشارکتکنندگان، از بین رفتن زیستگاه و کمبود طعمه، تحریک حیوان و عدم آگاهی از رفتار گونه، بیشترین مرکزیت را در شبکه دارند. در بین راهکارهای پیشنهاد شده توسط مشارکتکنندگان، استفاده از روشهای بازدارندة شنیداری و دیداری، استفاده از سگهای آموزشدیده، پرداخت غرامت، بیمه نمودن منافع، و افزایش جمعیت طعمهها بیشترین مرکزیت را نشان دادند. براساس نتایج رگرسیون لجستیک، افرادی که حس بهتری هنگام مشاهده یا فکر کردن به خرس دارند، نسبت به خرس نگرش مثبتتری دارند، همچنین افرادی که خرس را دوست دارند، نسبت به آن نگرش مثبتتری دارند. همچنین، افرادی که سطح تعارض بالایی با گونه دارند، نسبت به آن نگرش منفی دارند. توجه به عوامل تأثیرگذار در شکلگیری نگرش جوامع محلی و درگیرکردن افراد در برنامههای حفاظت مشارکتی نقش مهمی در شناسایی راهکارهای مؤثر برای کاهش تعارضات دارد