مصطفی خنامانی

ریزوباکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) می توانند بر دفاع گیاه در برابر گیاه خواران و بیمارگرهای اندام های هوایی و زیرزمینی تاثیر بگذارند. باکتری های شناسایی شده به عنوان PGPR می توانند اعضای چندین جنس مانند Azotobacter، Acetobacter، Azospirillum، Burkholderia، Pseudomonas و Bacillus باشند. نحوه عملکرد انواع مختلف PGPR با توجه به نوع گیاه میزبان متفاوت است. همچنین برخی عوامل زنده (ژنوتیپ های گیاهی، مراحل رشدی و مکانیسم های دفاعی گیاه، سایر اعضای جامعه میکروبی) و غیر زنده (ترکیب خاک، مدیریت خاک و شرایط آب و هوایی) نیز ممکن است عملکرد آن ها را تحت تأثیر قرار دهد. باکتری های ریزوسفری محرک رشد گیاه موجوداتی هستند که می توانند رشد گیاه را با مکانیسم های مختلفی مانند حل شدن فسفات، تولید سیدروفور، تثبیت بیولوژیکی نیتروژن، مهندسی ریزوسفر، تولید ترکیباتی مانند 1- آمینو سیکلوپروپان-1- کربوکسیلات دآمیناز، بهینه سازی سیگنال سنجش حد نصاب احساس و مهار تشکیل بیوفیلم، تولید هورمون های گیاهی، فعالیت ضد قارچی، تولید ترکیبات آلی فرار، القای مقاومت سیستمیک، ایجاد همزیستی های مفید گیاه-میکروب، تداخل با تولید سم توسط پاتوژن، و یا از طریق رقابت بر سر مواد مغذی یا مکانیسم های دیگر، افزایش دهند.