روح اله میر محمودی

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر تجویز منابع مختلف سلنیوم بر پارامترهایی فیزیولوژیک و سرمی بره های نر بروی 29 بره نر نژاد کرمانی 12تا 13 ماهه و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. برهها به هفت تیمار شاهد (تزریق زیرجلدی با آب مقطر)، تزریق زیرجلدی سلنیوم معدنی به میزان 2/0 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن، تزریق زیرجلدی سلنیوم معدنی به میزان 6/0 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن، تزریق زیرجلدی نانوسلنیوم شیمیایی به میزان 2/0 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن ، تزریق زیرجلدی نانوسلنیوم شیمیایی به میزان 6/0 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن، تزریق زیرجلدی نانوسلنیوم بیولوژیک به میزان 2/0 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن و تزریق زیرجلدی نانوسلنیوم بیولوژیک به میزان 6/0 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن تقسیم شدند. نگهداری بره ها به صورت چرای ازاد بود. تیمارها به صورت هفتگی با چهار مرتبه تزریق اعمال شدند. جمع آوری نمونه خون در دو مرحله پس از تزریق چهارم و یکماه پس از تزریق چهارم انجام شد. بره ها در انتهای دوره وزن کشی شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که اثر تیمارهای آزمایشی بر وزن زنده بره ها معنی دار نبود (P>0.05)، اما در انتهای دوره (92/33 کیلوگرم) نسبت به زمان شروع آزمایش (50/29)، افزایش وزن معنی دار بود (P<0.05). اثر تیمارهای آزمایشی بر سطح سرمی هورمون T4 معنیدار نبود (P>0.05)، اما نانوسلنیوم بیولوژیک در سطح 2/0 و 6/0 میلیگرم و نانوسلنیوم شیمیایی در سطح 6/0 میلیگرم نسبت به سایر تیمارها سبب افزایش معنی دار سطح سرمی هورمون T3 شد (P<0.05). همچنین سطح سرمی ALT، AST، اوره، کراتین و گلوکز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (P>0.05). سطح سرمی تستوسترون بین تیمارها متغیر بود و در تیمارهای نانوسلنیوم بیولوژیک در سطح 2/0 و 6/0 میلیگرم و نانوسلنیوم شیمیایی در سطح 2/0 میلیگرم به طور معنی داری بالاتر بود (P<0.05). با توجه به نتایج بدست آمده از این ازمایش استفاده از نانوسلنیوم بیولوژیک در بره های نر به منظور بهبود در شرایط - تولید مثلی توصیه می گردد.