محمد حسین خانجانی

با توجه به افزایش جمعیت جهان که پیش بینی می شود در سال 2030 به بیش از 9 میلیارد برسد، تامین غذا از اهمیت بسزایی برخوردار است. آبزی پروری و صید و صیادی از فعالیت های مهم برای تامین غذا و معیشت افراد جامعه بویژه افراد ساحل نشین می باشد. در این راستا تولید غذا برای تغذیه آبزیان و سیستم تولید آن برای ماهی، میگو و صدف که برای انسان ارزش غذایی دارد حائز اهمیت می باشد. روش تولید مقرون به صرفه یک چالش مهم در توسعه تولید غذا درآینده است. برای تامین امنیت غذایی و تولید خوراکی با کیفیت بالا، پیشرفت های در ابزارها و رویکردهای بیوتکنولوژی در صنعت تولید خوراک آبزیان اتفاق افتاده است. بیوتکنولوژی در تولید مواد غذایی به طور قابل توجهی بر کیفیت، ترکیب و عملکرد خوراک با ارائه ابزارهایی برای تثبیت، اصلاح، حفظ، کنترل کیفیت، بهبود ایمنی و همچنین از سیستم های جدید پرورش نظارت دارد. مجموعه ابزارهای که می توان برای طراحی و بهینه سازی فرآیندهای موجود مانند نگهداری مواد غذایی (قابل استفاده در خوراک آبزیان) استفاده کرد، بیشتر شامل، تخمیر، بسته بندی، کنترل کیفیت و تنظیم دستورالعمل های مناسب برای ساخت، آنزیم های نوترکیب در فرآوری مواد غذایی آبزیان و استفاده از فناوری های جدید در پرورش نظیر بیوفلاک تکنولوژی مبتی بر میکروب ها و میکروارگانیسم ها می باشد. بیوتکنولوژی یک راه حل پایدار برای تولید غذای آبزیان از طریق رویکردهای مهندسی ژنتیک برای افزایش کیفیت غذا توسط میکروارگانیسم ها، فرآیندهای تخمیر میکروبی برای تولید مواد غذایی نوآورانه، آنزیم ها و افزودنی ها، معرفی فناوری های جدید برای بسته بندی و قوام بهتر خوراک ارائه می دهد.