محمد حسین خانجانی

پساب آبزی پروری اغلب با افزایش کربن آلی، مواد جامد معلق، ترکیبات فسفاته و نیتروژنه (نیترات، نیتریت و آمونیاک)، اکسیژن مورد نیاز شیمیایی و بیولوژیکی همراه است. به دلیل تأثیری که بر آب های اطراف و همچنین آب های زیرزمینی می گذارد به عنوان یک تهدید جهانی برای اکوسیستم های آبی در نظر گرفته می شود. پساب آبزی پروری همچنین بر سنتز پروتئین، فعالیت آنزیمی، فتوسنتز، پاسخ استرس اکسیداتیو، نفوذپذیری غشاء و فرآیندهای تنفسی موجودات درون آب نیز تاثیر می گذارد. فلزات سنگین و عوامل بیماری زا موجود در پساب می تواند از طریق زنجیره غذایی منتقل و زندگی انسان ها را به خطر بیندازند. باکتری های هتروتروف به طور ویژه باسیلوس ها توانایی زیادی جهت بهبود کیفیت آب در آبزی پروری دارند که ساده و مقرون به صرفه می باشد. باکتری های هتروتروف (باسیلوس ها) طیف گستردهای از پارامترهای کیفی آب از جمله فیزیکی (شفافیت و کل مواد جامد محلول) و شیمیایی (pH) ،نیاز شیمیایی اکسیژن، اکسیژن محلول، نیاز بیولوژیکی به اکسیژن، قلیائیت، ترکیبات فسفاته و نیتروژنه، سختی آب را تعدیل میکند. کارایی باسیلوس در بهبود کیفیت آب تا حد زیادی به عواملی مانند نحوه کاربرد، اکسیژن محلول، pH ،دما و منبع مواد مغذی بستگی دارد. در این مطالعه به اهمیت باکتری های هتروترف جهت بهبود کیفیت آب در آبزی پروری پرداخته می شود