محمد حسین خانجانی

آبزی پروری یکی از روشهای مهم تولید غذا در جهان بوده و پرورش میگو نیز نقش مهمی را در این زمینه بازی میکند. متاسفانه افزایش تولید میگو به شیوه کنونی، مشکالتی همچون گسترش بیماریها و اثرات نامطلوب زیست محیطی را به همراه دارد. به همین جهت، برای جلوگیری و کاهش این مشکالت، استفاده از پروبیوتیکها در سیستم های پرورش میگو توصیه می شود. جنس های باسیلوس و سودوموناس از باکتری رایج مورد استفاده در صنعت پرورش میگو هستند. انتقال پروبیوتیکها از طریق مکمل های غذایی نسبت به بکارگیری مستقیم آنها، موثرتر است. همچنین، استفاده از پروبیوتیکها بصورت ترکیبی در آبزی پروری میگو، کارایی بالایی دارد. با توجه به نتایج بدست آمده از مطالعات گذشته، پروبیوتیکها توانایی بالایی در بهبود عملکرد رشد میگو و پایداری صنعت پرورش آن دارند. این ترکیبات کیفیت آب محیط پرورشی و پاسخهای فیزیولوژیکی و ایمنی میگو را بهبود بخشیده و باعث کاهش عوامل بیماریزا میشوند. استفاده از پروبیوتیکها بایستی در حد اعتدال بوده و مصرف بیش از حد یا طولانی آنها میتواند منجر به سرکوب سیستم ایمنی گردد. در این مطالعه، اطالعات فشرده ای برای تحقیق و توسعه در آینده پیرامون استفاده از پروبیوتیکها در صنعت پرورش میگو ارائه شده است.