محمد حسین خانجانی

در پژوهش حاضر دو آزمایش طراحی و انجام شد. آزمایش اول، تاثیر زمان های مختلف افزودن ملاس و آزمایش دوم، تاثیر منابع مختلف کربن بر کیفیت آب، عملکرد رشد، ترکیبات بیوشیمیایی بدن، فعالیت های ایمنی، آنزیم های گوارشی و کبدی ماهی تیلاپیای نیل در سیستم بیوفلوک بررسی شد. انگشت قدهای تیلاپیا با میانگین وزن (53/1 گرم در آزمایش اول و 57/1 گرم در آزمایش دوم) به مدت 37 روز در تانک های فایبرگلاس با حجم آب 130 لیتر، با تراکم یک فرد در لیتردر 5 تیمار پرورش داده شد. پنج تیمار در آزمایش اول شامل: یک تیمار کنترل (آب شفاف) و چهار تیمار بیوفلوک (افزودن ملاس به تانک های پرورش هر 24 ساعت یکبار 24BFT، هر 48 ساعت یکبار 48BFT، هر 72 ساعت یکبار 72 BFTو هر 96 ساعت یکبار 96BFT)،و پنج تیمار در آزمایش دوم شامل: یک تیمار کنترل و چهار تیمار بیوفلوک با افزودن منابع مختلف کربن: ملاس (BFTM)، نشاسته (BFTS)، آرد جو (BFTB) و ذرت (BFTC) در نظر گرفته شد که در سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. طبق نتایج تفاوت معنی داری در مقادیر نیتروژن آمونیاکی کل و نیترات بین تیمارهای بیوفلوک و کنترل مشاهده گردید. میزان اکسیژن محلول و پی اچ در تیمارهای بیوفلوک کمتر از تیمار کنترل نشان داد. در آزمایش اول: عملکرد بیومس و بقاء بهتری در تیمار 24BFT بدست آمد. بیشترین فعالیت های ایمنی موکوس شامل فعالیت لیزوزیم و ایمنوگلوبولین کل در تیمار 96BFT مشاهده شد. فعالیت پروتئازی و آمیلازی نسبتا بالاتری در تیمارهای بیوفلوک نسبت به تیمار کنترل مشاهده شد که بالاترین آن به ترتیب در تیمار 48BFT و 72BFT بدست آمد (05/0>P). در آزمایش دوم میزان ضریب تبدیل غذایی کمتر (99/0) و میزان بقاء بیشتر (2/98%) در تیمار BFTS مشاهده شد. بیوفلوک های شکل گرفته تحت تاثیر منابع مختلف کربن ارزش غذایی متفاوتی نشان دادند (05/0>P). فعالیت آنزیم های گوارشی و کبدی نیز تحت تاثیر منابع مختلف کربن قرار گرفت. بطور کلی مطالعه حاضر نشان داد عملکرد رشد بهتری برای انگشت قدهای تیلاپیای نیل در تیمار 24BFT مشاهده می شود. همچنین فعالیت های ایمنی، آنزیم های گوارشی و کبدی تیلاپیا تحت تاثیر زمان های مختلف افزودن ملاس به تانک پرورش و منابع مختلف کربن قرار می گیرد که بهبود فعالیت های ایمنی و گوارشی در منابع کربن پیچیده (آرد جو و ذرت) و فعالیت های آنزیم های کبدی در منابع کربن ساده (نشاسته و ملاس) محسوس تر است.