محمد حسین خانجانی

در مطالعه حاضر تاثیر زمان های مختلف افزودن کربن آلی ملاس بر کیفیت آب و عملکرد ایمنی موکوس ماهی تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus) در سیستم بیوفلاک با تعویض آب محدود بررسی شد. ماهیان تیلاپیای نیل با میانگین وزن 53/1 گرم در تانک های فایبرگلاس (مقطع دایره ای) با حجم 130 لیتر آب با تراکم یک قطعه در لیتر به مدت 37 روز پرورش داده شدند. پنج تیمار آزمایشی شامل یک تیمار شاهد (فاقد بیوفلاک) بدون افزودن ماده کربن دار و چهار تیمار بیوفلاک با افزودن ملاس بصورت روزانه (بیوفلاک 1)، دو روز یک بار (بیوفلاک 2)، سه روز یک بار (بیوفلاک 3) و چهار روز یک بار (بیوفلاک 4) در نظر گرفته شدند. به تیمارهای بیوفلاک 5/2 میلی لیتر بر لیتر توده میکروبی به عنوان استارتر اضافه گردید. همچنین از ماده کربن دار ملاس جهت تنظیم نسبت کربن به نیتروژن به میزان 65 درصد خوراک ورودی استفاده گردید. طبق نتایج کیفیت آب در تیمارهای بیوفلاک بهبود نشان داد؛ بطوری که کمترین میزان نیتروژن آمونیاکی کل (23/0 میلی گرم در لیتر)، بیشترین میزان نیترات (5/25 میلی گرم در لیتر) و بیشترین تراکم باکتری های هتروتروف در تیمار بیوفلاک 1 (افزودن ملاس روزانه) بدست آمد که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها نشان داد (05/0>p). نتایج عملکرد ایمنی موکوس ماهی تیلاپیا کمترین میزان ایمنوگلوبولین کل (66/43 میلی گرم بر 100 میلی لیتر) و فعالیت لیزوزیم (u/ml/min 33/17) در تیمار شاهد (فاقد بیوفلاک) مشاهده شد (05/0>p). بطور کلی مطالعه حاضر نشان داد کیفیت آب در سیستم بیوفلاک با افزودن ملاس بصورت روزانه بهتر می باشد و همچنین عملکرد ایمنی موکوس ماهی تیلاپیای نیل در سیستم های بیوفلاک نسبت به سیستم معمولی بدون توده میکروبی فعال تر است (05/0>p).