محمد حسین خانجانی

در سال های اخیر آبزی پروری به عنوان یک صنعت در حال رشد با تجارت میلیون دلاری ظهور پیدا کرده است که شامل پرورش انواع گونه های ماهیان آب شیرین، دریایی، نرم تنان و ماهیان زینتی می باشد. رنگدانه و رنگ آمیزی یکی از ویژگی های اصلی کیفیت ماهیان زینتی برای بازارپسندی است. کاروتنوئیدها مسئول رنگ پذیری بافت بدن در ماهیان خوراکی و رنگ پوست در ماهی های زینتی هستند. ماهی ها قادر به سنتز کاروتنوئیدها نیستند و برای تامین کاروتنوئیدهای مورد نیاز خود به جیره غذایی متکی هستند تا رنگدانه های خود را به دست آورند. خوراک های فرموله شده و مصنوعی ستون اصلی پرورش موفق ماهیان زینتی در محیط های بسته می باشند. منابع کاروتنوئیدی طبیعی که به طور گسترده برای تقویت رنگدانه ماهیان زینتی استفاده می شود، شامل بافت های غیر فتوسنتزی گیاهان عالی، ریزجلبک ها، جلبک های دریایی، فرآورده های جانبی سخت پوستان (پوسته، کاراپاس) و مخمر قرمز هستند. پرورش دهندگان ماهیان زینتی استفاده از منابع طبیعی کاروتنوئید را نسبت به منابع مصنوعی بیشتر ترجیح می دهند و برای آنها میزان سود به دست آمده از رنگ پوست پس از پایان تغذیه ماهی حائز اهمیت است. در این مطالعه مروری سعی شده است که اهمیت کاروتنوئیدها در آبزی پروری ماهیان زینتی مورد بررسی قرار گیرد.