محمد حسین خانجانی

در سالهای اخیر صنعت پرورش میگو یکی از بخشهای مؤثر در ارزآوری بوده و از چندین دهه گذشته به سرعت به یک صنعت پویا و رو به رشد تبدیل شده است. کاهش ذخایر میگوها و ماهیانی که به طوری تجاری صید و بهره برداری میشوند از یک سو و رشد روز افزون جمعیت از سوی دیگر، سبب افزایش تقاضا به منابع پروتئینی دریایی شده است. در چنین شرایطی بالا بردن بازده تولیدات آبزی پروری، یکی از اهداف مهم صنعت آبزیپروری است. با استفاده از فناوری های نوین بدست آمده تا سال 2019 میلادی، امروزه میتوان تراکم و میزان تولید را در واحدهای تولیدی افزایش داد. از جمله ی این فناوریها، اجرای سیستمهای مداربستهی آبزی پروری نوین و سیستم بیوفلاک )توده زیستی( میباشند که در سراسر دنیا در حال رشد و توسعه است. بنابراین ارائه راهکارهای مفید مهندسی آبزیپروری جهت استفاده در صنعت پرورش میگو و بکارگیری فناوریهای نوین در این صنعت بسیار حائز اهمیت میباشد. در پژوهش حاضر سیستمهای مختلف پرورش میگو شامل گسترده، نیمه متراکم، متراکم و فوق متراکم مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین به بررسی چالشهای سیستم بیوفلاک به عنوان سیستم نوین در آبزی پروری میگو و چشماندازهای پیش روی صنعت پرورش میگو پرداخته شده است.