محمد حسین خانجانی

در مطالعه حاضر تاثیر تغذیه میگوی سفید غربی (سه مرحله پست لاروی، نوزادی و نوجوانی) با بیومس توده های زیستی بر کیفیت آب و عملکرد رشد مورد بررسی قرار گرفت. میگوهای سفید غربی به مدت سه هفته در ظروف فایبرگلاس با حجم آبگیری 180 لیتر و با تراکم ده پست لارو در لیتر (پست لاروی)، یک قطعه در لیتر (نوزادی) و یک گرم در لیتر (نوجوانی) در سه تیمار توده ساز زیستی به ترتیب در نسبت های مختلف غذایی 25، 15 و 6 درصد وزن بدن (با توده های زیستی مرطوب) تغذیه شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که تفاوت معنی داری در پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب شامل دما، شوری، اکسیژن محلول و pH بین تیمارهای توده ساز وجود نداشت (05/0P). بیشترین میزان سرعت رشد (10±50 میلی گرم در روز)، ضریب رشد ویژه (37/1±92/10 درصد بر روز) و ضریب بقاء (76/0±29/96 درصد) به ترتیب در تیمارهای توده ساز نوجوانی، پست لاروی و نوزادی بدست آمد. همچنین بیشترین ضریب تبدیل غذایی (08/1±11/4) و کمترین بازده غذایی (38/6±28/24 درصد) در تیمار توده ساز زیستی نوجوانی مشاهده شد. نتایج تحقیق نشان داد که حضور توده های زیستی کیفیت آب را بهبود می دهد و میگوی سفید غربی با تغذیه از بیومس توده های زیستی رشد می کند ولی منبع غذایی توده تنها برای رشد و تولید کافی نیست.