محمد حسین خانجانی

گسترش تولید آبزی پروری به دلیل اثرات زیست محیطی و وابستگی بیش از حد به پودر و روغن ماهی، با محدودیت مواجه شده است. فن آوری بیوفلاک (Biofloc technology) راه حل جدیدی برای حل مشکلات فوق در جهت رسیدن به اهداف توسعه آبزی پروری پایدار با استفاده از سیستم بدون تعویض آب می باشد. این تکنولوژی بر اساس تنظیم نسبت کربن به نیتروژن برای توسعه جوامع میکروبی و بیوفلاک است. با اضافه کردن کربوهیدرات به آب و تنظیم نسبت کربن به نیتروژن (C/N) باکتری های هتروتروف مواد مغذی را جذب نموده و تشکیل توده های زیستی را بهینه می نمایند و در نتیجه منجر به حذف نیتروژن آمونیاکی کل و نیتریت می گردند. اگر نسبت کربن به نیتروژن بخوبی در مخزن پرورش متعادل شود، مواد زائد نیتروژن دار به بیومس میکروبی تبدیل خواهد شد که توسط آبزی بعنوان خوراک مصرف می شود. در سیستم مذکور، رابطه میان افزودن کربوهیدرات، کاهش میزان آمونیاک و تولید پروتئین میکروبی بستگی به کارایی تبدیل میکروبی، نسبت کربن به نیتروژن در بیومس میکروبی و محتوای کربن مواد اضافه شده، دارد.در مطالعه حاضر اثرات مفید سیستم توده ساز زیستی، فرایندی که نیاز هست نسبت کربن به نیتروژن تنظیم شود تا نیتروژن غیرآلی تجمع یافته در استخر کنترل شود، بحث خواهد شد.