محمد فاریابی

واحدهای آب چینه ای، واحدهای زمین شناسی هستند که خصوصیات هیدروژولوژیکی مشخص دارند. دشت جیرفت یکی از مهمترین آبخوان های ایران را در خود جای داده است. هدف از این تحقیق، مطالعه واحدهای آب چینه ای و رسوبات زیرسطحی موثر بر آب زیرزمینی است. به این منظور از نتایج حفاری های انجام شده (چاه های مشاهده ای) و مطالعات ژئوفیزیک (به روش ژئوالکتریک) استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان داد که مهمترین واحدهای آب چینه ای دشت جیرفت شامل یک آبخوان آزاد و یک آبخوان تحت فشار هستند که توسط لایه های ناتراوای رسی از هم جدا شده اند. گسترش آبخوان دشت جیرفت تا عمق 200 متری ادامه دارد و در اعماق بیشتر به علت ریزتر شدن میانگین اندازه دانه ها و فشردگی آنها، میزان تولید آبخوان کاهش می یابد. به سمت انتهای دشت از ضخامت آبرفت کاسته می شود و نهشته های نئوژن در بخش جنوبی دشت رخنمون دارند. سنگ کف آبخوان نیز یک لایه کنگلومرا مربوط به دوره نئوژن است. این کنگلومرا با جورشدگی ضعیف، قلوه های درشت، لایه بندی نامشخص و ماتریکس از جنس ماسه سنگ مشخص می شود. به نظر می رسد که بخش بالایی این کنگلومرا آبدار باشد.