حسین میغانی

توت فرنگی بسیار فاسد شدنی است و عمر انباری نسبتاً کوتاهی دارد. این پژوهش به منظور ‏بررسی اثر پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم بر عمر انباری توت فرنگی رقم پاروس انجام شد. به این ‏منظور میوه ها در غلظت های مختلف کیتوزان (0، 5/0، 1 و 5/1 درصد) و کلرید کلسیم (0، 1 و 2 ‏درصد) به مدت 2 دقیقه غوطه ور شدند و پس از خشک شدن به انبار با دمای 4 درجه سانتی گراد ‏منتقل شدند. در زمان برداشت (روز صفر)، 6 و 12 روز پس از شروع انبارداری سفتی بافت، کاهش ‏وزن و ویژگی های کیفی و بیوشیمیایی میوه اندازه گیری شد. میوه های تیمار شده با کیتوزان دارای ‏بافت سفت تر و میزان ویتامین ث، آنتوسیانین کل، فنل و فلاونوئید کل، فعالیت آنتی اکسیدانی و ‏اسیدیته کل بیشتر و کاهش وزن، مواد جامد محلول و شاخص طعم کمتری در مقایسه با میوه های ‏گروه شاهد بودند. همچنین میوه های تیمار شده با کلرید کلسیم بافت سفت تر و میزان فنل و ‏فلاونوئید کل و فعالیت آنتی اکسیدانی بیشتر و مواد جامد محلول و شاخص طعم کمتری از ‏میوه های گروه شاهد داشتند. سایر صفات تحت تأثیر محلول کلرید کلسیم قرار نگرفت. میزان ‏pH‏ ‏تحت تأثیر تیمار کیتوزان و کلرید کلسیم قرار نگرفت. اما با افزایش مدت انباری تمام صفات ذکر ‏شده دچار تغییر شدند. اثر متقابل کیتوزان و کلرید کلسیم فقط بر میزان سفتی بافت میوه، مواد ‏جامد محلول و شاخص طعم تأثیرگذار است. نتایج این پژوهش نشان داد که کیتوزان می تواند به ‏عنوان روشی موثر در انبارداری و حفظ خصوصیات کیفی و بیوشیمیایی میوه توت فرنگی مورد ‏استفاده قرار گیرد.‏