حسین میغانی

این پژوهش به منظور بررسی اثر پوشش خوراکی کیتوزان و کلرید کلسیم بر ویژگی های فیزیکی، کیفی و بیوشیمیایی میوه توت فرنگی رقم پاروس انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار)پوشش کیتوزان 5/0 و 5/1 درصد و کلرید کلسیم 1 درصد به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر) به همراه شاهد و زمان نمونه برداری (زمان برداشت، 6 و 12 روز پس از شروع انبارداری) در سه تکرار اجرا شد. پس از تیمار، میوه ها به سردخانه ای با دمای 5/0±4 درجه ساتی گراد و رطوبت 5±90درصد منتقل شدند. نتایج نشان داد که با افزایش مدت انبارداری در همه تیمارها شاخص های کاهش وزن، مواد جامد محلول و شاخص طعم افزایش یافت، درحالی که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل و فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی کاهش یافت. پس از 12 روز انبارداری میزان کاهش وزن، مواد جامد محلول و شاخص طعم به ترتیب با میانگین 44/5، 89/11 درصد و 86/9 در میوه های گروه شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. در حالی که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل، فلاونوئید و آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی در میوه های تیمار شده با پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم به طور معنی داری بیشتر از میوه های گروه شاهد بود. کاربرد توأم پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم در حفظ شاخص های فوق از کاربرد هرکدام از آن ها به تنهایی بهتر بود. در مجموع برهمکنش کلرید کلسیم یک درصد با پوشش کیتوزان 5/1 درصد مؤثرترین تیمار در حفظ ویژگی های کیفی و بیوشیمیایی میوه توت فرنگی طی انبارداری سرد بود