اعظم خسروی مشیزی

افزایش سریع جمعیت و نیاز روزافزون انسان به تامین غذا باعث شده تا استفاده غیرمنطقی و بیش از حد از منابع طبیعی شدت یابد و فشار بر این منابع بیش ازپیش افزایش پیدا کند. در همین راستا، هر منطقه دارای قابلیت ها و پتانسیل هایی است که با شناسایی دقیق آن ها و اجرای برنامه ریزی های اصولی می توان منابع موجود را به شکل پایدار بهره بردای کرد، به نحوی که علاوه بر رفع نیازهای کنونی، منافع نسل های آینده نیز حفظ شود و میزان تخریب منابع طبیعی به حداقل برسد.. ارزیابی اثرات اجرای طرح های دامداری صنعتی ضمن مشخص نمودن نقاط ضعف و قوت، میزان نیل به اهداف اولیه که حفظ پوشش گیاهی و نفوذ آب به سفره های زیرزمینی بوده را مشخص می نماید. در این تحقیق از دیدگاه کارشناسان و مرتعداران اثرات مثبت و منفی اجرای طرح تبدیل دامداری سنتی به صنعتی مورد بررسی قرار گرفته است. بر این اساس در پژوهش حاضر به بررسی اثرات اجرای تبدیل دامداری سنتی به صنعتی در شهرستان کرمان (مرتع دو کوهه اختیارآباد) از منظر کارشناسان و مرتعداران بررسی شده است. برای جمع آوری داده ها، از جدول مورگان به عنوان معیار استفاده شده است. 30 مرتعدار و 30 کارشناس به منظور شناخت بهتر اثرات تبدیل دامداری سنتی به صنعتی به صورت مرتب و به شکل تصادفی مورد پرسش قرار گرفتند. با استفاده از نرم افزار16 SPSS آزمون تحلیل اثرات تبدیل دامداری سنتی به صنعتی از منظر کارشناسان و مرتعداران صورت گرفت و دیدگاه های آنها در زمینه تأثیرات اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و مدیریتی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. این مطالعه با هدف ارزیابی جنبه های مختلف اجرای این تغییرات انجام شده است. و همچنین برای شاخص های پوشش گیاهی درصد تاج پوشش ترکیب گیاهی و تنوع گونه ای وبرای شاخص های اکولوژیکی کربن آلی خاک و رطوبت خاک در دو منطقه مورد مطالعه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. با توجه به نتایج تحلیل عاملی در پژوهش حاضر برای هردوگروه با توجه به نتایج تحلیل مرتعداران و کارشناسان در خصوص اثرات اجرای تبدیل دامداری سنتی به صنعتی اختلاف آماری معنی داری وجود دارد. در پژوهش حاضر مشخص گردید که تبدیل دامداری سنتی به صنعتی باعث افزایش کربن عالی خاک و همچنین افزایش درصد پوشش گیاهی نسبت به مناطق همجوار شده است. همچنین دو منطقه از نظر چهار شاخص اقتصادی، محیطی، اجتماعی و مدیریتی مورد بررسی و موفقیت اجرای طرح مورد بررسی قرار گرفت.