قباد جلالی

مجموعه ی فراوانی از میکروارگانیسم ها و موجودات زنده درون خاک وجود دارند که برخی از آن ها، شامل بسیاری از باکتری ها (ریزوباکترهای محرک رشد) و قارچ ها (مایکوریزاها)، در ارتباط با گیاهان می توانند در بهبود خصوصیات کمی و کیفی خاک از جمله: تثبیت نیتروژن، حلالیت کانی های فسفات، تولید سیدروفورها، کاهش غلظت فلزات سنگین، افزایش حاصلخیزی خاک و کاهش تنش های زیستی و غیرزیستی، مثل تنش شوری و تنش خشکی، تأثیر مثبت داشته باشند. به طور کلی، باکتری های مقاوم به شوری موجود در ناحیه ی ریزوسفر ریشه ی گیاهان، نسبت به گونه های غیر مقاوم غیر ریزوسفری، میزان املاح و نمک بیشتری را می توانند تحمل کنند و خصوصیات محرک رشدی گیاه را افزایش دهند. از آن جا که اقلیم غالب کشور ایران خشک و نیمه خشک است، تنش شوری و مقابله با آن اهمیت زیادی پیدا می کند. هدف از این مقاله ی مروری، مطالعه ی باکتری های مقاوم به شوری است، تا به شناخت بهتری نسبت به این باکتری ها و کاربردهایشان در افزایش مقاومت گیاهان به شوری خاک دست یابیم. همچنین تلقیح باکتری های مقاوم به شوری به خاک و گیاهان موجب بهبود صفات محرک رشدی گیاهان نیز می شوند.